Bronisław Malinowski urodził się 4 czerwca 1951 r. w Nowem nad Wisłą (koło Grudziądza). Anastazy Malinowski, ojciec sportowca, był żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i uczestnikiem bitwy pod Monte Casino. Matka Irene (z domu Dovell) to rodowita Szkotka. Poznali się w Edynburgu (Szkocja) gdzie pan Anastazy służył w Jednostce Wojska Polskiego. Pobrali się w 1948 r. w Warlubiu. W 1949 r. urodził się Robert, potem Bronek, Helena, Maksymilian, Piotr i w 1968 r. Joasia. Bronek pierwsze sześć lat naukę pobierał w szkole w Buśni, a klasę siódmą ukończył w Warlubiu. Po ukończeniu szkoły podstawowej trafił do Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Grudziądzu gdzie uczył się zawodu tokarza. Po uzyskaniu wykształcenia zawodowego kontynuował naukę w Technikum Mechanicznym w Grudziądzu, które ukończył w 1971 r. W 1973 r. podjął studia zaoczne w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. W 1977 r. obronił pracę magisterską na temat: Analiza treningu biegacza w latach 1972 – 1976 na przykładzie własnym. 

Z rodziny Malinowskich do sportu trafił najpierw Robert, od 1964 r. trenował biegi długie w Grudziądzkim Klubie Sportowym „Olimpia” i szybko stał się znanym długodystansowcem. W 1968 r. Robert przyprowadził do klubu Bronka. Zajął się nim Ryszard Szczepański – trener, były reprezentant Polski w biegach długich. Odkrył w Bronku predyspozycje do biegania długich dystansów, jego niesłychaną wytrzymałość, ale też wyraźne braki w koordynacji ruchowej i sprawnościowej wynikające z niedostatecznych podstaw wychowania fizycznego. Trener położył duży nacisk na ćwiczenia sprawnościowe. Bronkowi bardzo się podobały te treningi. Uświadamiał sobie, że potrzebuje systematycznej ciężkiej pracy.  Po roku treningów włączono Bronka do kadry narodowej. Wszyscy, którzy mieli kontakt z Bronkiem wyrażali takie opinie: „żelazny charakter, fanatyk pracy, uparty, nieugięty, twardy człowiek”. Maciej Petruczenko (dziennikarz sportowy i komentator telewizyjny) napisał: „Bywało, że nikt nawet w Polskim Związku Lekkiej Atletyki nie wiedział, gdzie jest Malinowski. Jedno nie ulegało tylko wątpliwości: gdzieś trenuje”. Bronek lubił trenować w lasach pod Grudziądzem i chciał mieć psa, który by mu w tym towarzyszył. Wypowiedź prasowa Roberta z 1996 r.: „Bronek często przyjeżdżał trenować do rodzinnej wsi. Najbardziej cieszyły się wtedy psy rodziców, które natychmiast wyczuwały dres w jego torbie. Doskonale wiedziały, że to wspólne wyjście do lasu.  – To smutne, ale psy po prostu nie wytrzymywały tych długich biegów i w końcu padały… Sprytem wykazał się jedynie wyżeł, który należycie zawsze oceniał swe siły. Robił skróty, a później czekał na Bronka”. Suma przebieganych kilometrów w ciągu 14 lat treningu i startów Bronka przewyższa dwukrotnie obwód kuli ziemskiej. Był specjalistą od pokonywania przeszkód z rekordowym i medalowym skutkiem. Tej na moście nie dał rady. Potężny samochód ciężarowy okazał się przeszkodą nie do pokonania. 27 września 1981 roku Bronek z narzeczoną Mirką i braćmi przebywał u rodziców, w Rulewie. Takie wspólne spotkania nie zdarzały się często. Po odprowadzeniu narzeczonej na dworzec, Bronek pojechał do Grudziądza zatankować zbiornik paliwa swojego Audi. Droga wiodła przez most. Nawierzchnia siódmego przęsła była remontowana, co oznaczało zwężenie jezdni. Wielki Kamaz raptownie znalazł się na pasie ruchu samochodu prowadzonego przez Bronka. Cóż z tego, że  Bronek miał pierwszeństwo, skoro ciężarówka staranowała osobowy samochód mistrza. Nagła śmierć w niedzielny wieczór 27 września 1981 roku przedwcześnie przerwała życie trzydziestolatka.

Materiały zaczerpnięto z książki Władysława Dejewskiego Nasz Bronek

KALENDARZ WYDARZEŃ SPORTOWYCH

1968 – początek treningów w Grudziądzkim Klubie Sportowym „Olimpia”

1969 – brązowy medal na 3000 m podczas zawodów „Nadziei Olimpijskich” w Sofii

1970 – złoty medal na 2000 m z przeszkodami na Mistrzostwach Europy Juniorów w Paryżu

1971 – VIII miejsce w biegu na 5000 m na Mistrzostwach Europy w Helsinkach

1972 – IV miejsce w biegu na 3000 metrów z przeszkodami podczas Igrzysk  Olimpijskich w Monachium     

1974 – złoty medal w biegu na 3000 m z przeszkodami i IV miejsce w biegu na 10000 m

      podczas Mistrzostw  Europy w Rzymie

1976 – srebrny medal w biegu na 3000 m z przeszkodami podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu     

1978 – złoty medal na 3000 m z przeszkodami na Mistrzostwach Europy w Pradze

1980 – złoty medal olimpijski w biegu na 3000 m z przeszkodami na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie

Po śmierci Bronisław Malinowski został wyróżniony nagrodą Fair Play, medalem za zasługi dla miasta Grudziądza, Złotymi Kolcami, tytułem Honorowego Mistrza Sportu, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

18 września 1996 roku Rada Miejska w Grudziądzu nadała Bronisławowi Malinowskiemu tytuł honorowego obywatela miasta. Trener Ryszard Szczepański nazwał imieniem swojego podopiecznego stadion sportowy w Grudziądzu, organizował on również zawody lekkoatletyczne imienia Bronisława Malinowskiego.

W Warlubiu jedna z ulic nazwana jest nazwiskiem Malinowskiego.

Sportowiec jest również patronem Zespołu Szkół Publicznych w Osinie, Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 3 w Grudziądzu, Szkoły Podstawowej nr 47 w Bydgoszczy, Szkoły Podstawowej numer 12 w Tczewie, Zespołu Szkół Samorządowych nr 2 w Boguszowie-Gorcach, Szkoły Podstawowej w Warlubiu, Zespołu Szkół w Bystrzycy k. Oławy, Szkoły Podstawowej nr 3 w Ścinawie, Szkoły Podstawowej nr 3 w Działdowie, Szkoły Podstawowej nr 7 w Grudziądzu, oraz Szkoły Podstawowej nr 1 w Woli.